ChampdAction
Cascade | Arcade - Maarten Buyl (2019 - 2021)
is een tweeluik dat bestaat uit een proloog en een epiloog. Samen vormen ze het reëel kader van een virtueel, dynamisch eco-systeem. Ze verlenen het perspectief van waaruit de luisteraar toegang krijgt tot een veranderlijke, 'vloeibare' klank-zone. Zij worden hierin gegidst door de uitvoerder die als vertolker (her-taler) door toe-eigening en interpretatie het sonoor gebied - de eigenlijke compositie - verwezenlijkt.
Proloog::Cascade
Concept en compositie: Maarten Buyl
Bezetting: solo stem en electronicsSolist: Naomi Beeldens
Productie: ChampdAction
Creatie: 2019-2020
Duurtijd: 35~40 minuten
Cascade is een proces waarbij informatie opeenvolgend wordt doorgegeven en verwijst hierbij onrechtstreeks naar het gedicht ‘The Cataract of Lodore’ van Robert Southey.
Aan de basis ligt de praktijk van de 'non-human' objectieve poëtische methodiek, zoals deze door Natsume Soseki wordt beschreven in Kusamakura, waarbij 'de kunstenaar' tracht door een bewuste ontkoppeling het creatief potentieel van de waarneming te achterhalen.
Cascade is de culminatie van drie verschillende trajecten binnen het artistiek onderzoeksdomein:
Portret: In Cascade wordt het unieke klankprofiel van een menselijke stem als instrumentale identiteit centraal geplaatst. Aan de hand van een vocale blueprint van de eigen stem, in de vorm van een database van timbre-ID's, gaat de soliste in dialoog met haar persoonlijke klank. De uitvoerder schets een zelfportret.
Sono-topografie: Een onderliggende cataloog van klank-objecten, samengesteld uit locatie- en studio-opnames, genereert een auditieve context voor de soliste. Met de directe beluistering/beleving van en in reactie op deze audioscore (i.e. de 'partituur') wordt door de soliste een interpretatie gerealiseerd. Deels vanuit de flexibiliteit van de stem in klank-imitatie ontstaat zo een wederkerig proces van transformatie en maskering.
Foley: Het proces van dubbele interpretatie, met de re-creatie als schakel tussen het metawerk en de luisteraar, genereert een narratieve klanklaag, een evocatieve leidraad doorheen het virtuele klanklandschap.
Cascade | Arcade - Maarten Buyl (2019 - 2021)
is een tweeluik dat bestaat uit een proloog en een epiloog. Samen vormen ze het reëel kader van een virtueel, dynamisch eco-systeem. Ze verlenen het perspectief van waaruit de luisteraar toegang krijgt tot een veranderlijke, 'vloeibare' klank-zone. Zij worden hierin gegidst door de uitvoerder die als vertolker (her-taler) door toe-eigening en interpretatie het sonoor gebied - de eigenlijke compositie - verwezenlijkt.
Proloog::Cascade
Concept en compositie: Maarten Buyl
Bezetting: solo stem en electronicsSolist: Naomi Beeldens
Productie: ChampdAction
Creatie: 2019-2020
Duurtijd: 35~40 minuten
Cascade is een proces waarbij informatie opeenvolgend wordt doorgegeven en verwijst hierbij onrechtstreeks naar het gedicht ‘The Cataract of Lodore’ van Robert Southey.
Aan de basis ligt de praktijk van de 'non-human' objectieve poëtische methodiek, zoals deze door Natsume Soseki wordt beschreven in Kusamakura, waarbij 'de kunstenaar' tracht door een bewuste ontkoppeling het creatief potentieel van de waarneming te achterhalen.
Cascade is de culminatie van drie verschillende trajecten binnen het artistiek onderzoeksdomein:
Portret: In Cascade wordt het unieke klankprofiel van een menselijke stem als instrumentale identiteit centraal geplaatst. Aan de hand van een vocale blueprint van de eigen stem, in de vorm van een database van timbre-ID's, gaat de soliste in dialoog met haar persoonlijke klank. De uitvoerder schets een zelfportret.
Sono-topografie: Een onderliggende cataloog van klank-objecten, samengesteld uit locatie- en studio-opnames, genereert een auditieve context voor de soliste. Met de directe beluistering/beleving van en in reactie op deze audioscore (i.e. de 'partituur') wordt door de soliste een interpretatie gerealiseerd. Deels vanuit de flexibiliteit van de stem in klank-imitatie ontstaat zo een wederkerig proces van transformatie en maskering.
Foley: Het proces van dubbele interpretatie, met de re-creatie als schakel tussen het metawerk en de luisteraar, genereert een narratieve klanklaag, een evocatieve leidraad doorheen het virtuele klanklandschap.
